झाडांनासुद्धा एक मन असतं कां?

झाडांनासुद्धा एक मन असतं कां?

शास्त्र विषय शिकलो होतो लहानपणी शाळेत
अवघ्या सृष्टीमध्ये प्रकार फक्त दोनच आहेत
सजीव आणि निर्जीव यांत येतं सारं जग
जीवसृष्टीचेही पुन्हा दोनच प्रमुख भाग
पशु पक्षी मासे यांची प्राण्यात होते गणती
व्हायरसपासून वृक्षांपर्यंत सा-या वनस्पती
असं सुद्धा ऐकलं होतं आम्ही लहानपणी
जिवासंगतीने येतात मन बुद्धी दोन्ही
माणसांच्याच काय कुत्री मांजरांच्या भाषा
दर्शवतात सुखदुःखे आशा निराशा
वनस्पतींना सुद्धा ती भासतात कां
झाडांनासुद्धा एक मन असतं कां?

भर उन्हात विसावतात प्राणी झाडाखाली
त्यांना सुखावते त्याची दाट सावली
तेंव्हा त्या वृक्षाला काय जास्त वाटतं
सावली घातल्याबद्दल धन्यभाव मनात
का होरपळतांना रणरणत्या उन्हात
तगमग होते त्याची पाने जाता सुकत
कधीतरी झाडाला ते सांगता येईल कां
झाडांनासुद्धा एक मन असतं कां?

पावसाची एकादी ही येते जेंव्हा सर
झाडामध्ये आमूलाग्र होते स्थित्यंतर
काळवंडलेलं झाड पुन्हा टवटवीत होतं
चैतन्यानं त्याचं सारं अंग सळसळतं
मंद झुळुकेने हवेच्या जेंव्हा तृण झुललं
करीमच्या कवीमनाला होतं जाणवलं
कोयता लावाया त्याचं मन नाही धजलं
गवतावरती फिरवित ते हात राहिलं
झाडांच्या भावना आपल्याला कळतील कां
मुळात झाडांनासुद्धा मन असतं कां?

कांही लोक शाकाहारी शुद्ध असतात
केवढा मोठा त्याचा टेंभा ते मिरवतात
म्हणतात कोणाचे लचके ते तोडत नाहीत
किंवा कुणाची मुंडी मुरगळत नाहीत
धान्याच्या पिकांची किती कत्तल करतात
कंदमुळांची पाळेमुळे खोलवर खणतात
खेद खंत दुःख याचं त्यांना होतं कां
खरंच झाडांनासुद्धा मन असतं कां?
सणासुदीला पानांचं तोरण बांधतात
फुलांनी आपले मांडव ते सजवतात
मोहक इकेबानाचं किती कौतुक करतात
माणसांच्या शोभेसाठी फुले वापरतात
वृक्षांना उपाशी ठेवून बोनसाय बनवतात
दिवाणखान्याची त्याने शोभा वाढवतात
बोनसायच्या मनात कांही भाव नसतात कां
पण झाडांनासुद्धा मन असतं कां?

वर्षारंभी फळबाजार द्राक्षांनी भरतो
सीडलेस द्राक्षे सारी फस्त ती करतो
बिनबियांची बोरं पेरू चिकू संत्री आली
मनासारखी फळे फक्त गर आणि साली
गोडी वाढवतांना त्यांची झाड कसं फसतं
का वांझोट्या फळावर करतं प्रेम जास्त
त्या झाडांना हे सगळं ठाऊक असतं कां
खरंच झाडांनासुद्धा मन असतं कां?