Saturday, September 23, 2017

देवीची स्तोत्रे

या नवरात्रीच्या दिवसांत देवीच्या मला मिळतील तेवढ्या स्तोत्रांचे संकलन करायचे ठरवले आहे.
१. देव्यपराधक्षमापनस्तोत्र
२. देवीसुक्त
३. महिषासुरमर्दिनी स्तोत्र
४.अन्नपूर्णा स्तोत्र
५.त्रिपुरसुन्दर्यष्टकम्
६. भवान्यष्टकम्
७. अर्गला स्तोत्रम्
८. श्री दुर्गा सप्तश्लोकी स्तोत्र
९. दुर्गाद्बात्रिंशन्नाममाला         ..... नवी भर दि. २८-०९-२०१९
१०. अष्टक श्रीरेणुकेचे       ..... नवी भर दि. ०५-१०-२०१९
----------------------------------------------------------------------------------

१० अष्टक श्रीरेणुकेचे


लक्षकोटी चंडकीर्ण सुप्रचंड विलपती ।
अंब चंद्रवदनबिंब दिप्तमाझी लोपती ।
सिंह शिखर अचळवासी मूळपीठनायका ।
धर्म-अर्थ-काम-मोक्ष कल्पवृक्षरेणुका ॥ १ ॥
आकर्ण अरुणवर्ण नेत्र, श्रवणि दिव्य कुंडले ।
डोलताति पुष्पहार भार फार दाटले ।
अष्टदंडि, बाजुबंदि, कंकणादि, मुद्रिका, ।
धर्म-अर्थ-काम-मोक्ष कल्पवृक्षरेणुका ॥ २ ॥
इंद्रनीळ,पद्मराज, पाचू हार वेगळा ।
पायघोळ बोरमाळ, चंद्रहार वेगळ।
पैंजणादि भूषणेंचि लोपल्याति पादुका ।
धर्म-अर्थ-काम-मोक्ष कल्पवृक्षरेणुका ॥ ३ ॥
इंद्र, चंद्र, विष्णु, ब्रह्म, नारदादि वंदिती ।
आदि अंत-ठावहीन आदि शक्ति भगवती ।
प्रचंड चंड मुंड खंड विखंडकारि अंबिका ।
धर्म-अर्थ-काम-मोक्ष कल्पवृक्षरेणुका ॥ ४ ॥
पर्वताग्रहवासि पक्षी 'अंब अंब ' बोलती ।
विशाल शालवृक्ष रानिं भवानि ध्यानि डोलती ।
अवतार-कृत्यसार जड-मुढादि तारका ।
धर्म-अर्थ-काम-मोक्ष कल्पवृक्षरेणुका ॥ ५ ॥   
अनंत ब्रह्मांड कोटिं, पूर्वमुखा बैसली ।
अनंत गुण, अनंत शक्ति, विश्वजननी भासली ।
सव्यभागी दत्त, अत्रि, वामभागिं कालिका ।
धर्म-अर्थ-काम-मोक्ष कल्पवृक्षरेणुका ॥ ६ ॥
पवित्र मातृ-क्षेत्र-धन्य वासपुण्य आश्रमी ।
अंब दर्शनासि भक्त-अभक्त येतीं आश्रमी ।
म्हणुनि विष्णुदास नीज लाभ पावला फुका ।
धर्म-अर्थ-काम-मोक्ष कल्पवृक्षरेणुका ॥ ७ ॥
विष्णुदास यांनी रचिलेले रेणुका अष्टक पूर्ण झाले. अष्टक असे म्हटले असले तरी यांत सातच श्र्लोक आहेत.
--------
९. दुर्गाद्बात्रिंशन्नाममाला
दुर्गा दुर्गार्तिशमनी दुर्गापद्बिनिवारिणी ।
दुर्गमच्छेदिनी दुर्गसाधिनी दुर्गनाशिनी ।।

दुर्गतोद्धारिणी दुर्गनिहिन्त्री दुर्गमापहा ।
दुर्गमज्ञानदा     दुर्गदैत्यलोकदवानला ।।

दुर्गमा दुर्गमालोका दुर्गमात्मस्वरूपिणी ।
दुर्गमार्गप्रदा   दुर्गमविद्या   दुर्गमाश्रिता ।।

दुर्गमज्ञानसंस्थाना   दुर्गमध्यानभासिनी ।
दुर्गमोहा  दुर्गमगा   दुर्गमार्थस्वरूपिणी ।।

दुर्गमासुरसंहन्त्री      दुर्गमायुधधारिणी ।
दुर्गमांगी  दुर्गमता  दुर्गम्या   दुर्गमेश्वरी ।।

दुर्गभीमा  दुर्गभामा  दुर्गभा दुर्गदारिणी ।

-----------------------------------------------------

८. श्री दुर्गा सप्तश्लोकी स्तोत्र

हे सप्तश्लोकी दुर्गास्तुती स्तोत्र मला माझे वडील बंधू डॉ.धनंजय घारे यांनी पाठवले होते. यासाठी मी त्यांचा आभारी आहे. दुर्गा सप्तशती या मोठ्या ग्रंथाबद्दल ऐकले असेलच. त्याचे सार या सात श्लोकात सामावले आहे असे म्हणतात.

ॐ अथ सप्तश्लोकी दुर्गा (सप्तशती)
|| ॐ अस्य श्री दुर्गा सप्तश्लोकी स्तोत्र मंत्रस्य नारायण ऋषि: अनुष्टुप् छ्न्द: श्री महाकाली महालक्ष्मी महासरस्वती देवता: |
श्री दुर्गा प्रीत्यर्थम् सप्तश्लोकी दुर्गा पाठे विनियोग: |
ॐ ज्ञानिनां अपि चेतांसि देवी भगवती हि सा |
बलाद् आकृष्य मोहाय महामाया प्रयच्छति ।।१।।
दुर्गे स्मृता हरसि भीतिम् अशेष जन्तो: |
स्वस्थै: स्मृता मतिं अतीव शुभां ददासि ||
दारिद्र्य दु:ख भय हारिणि का त्वदन्या |
सर्वोपकार करणाय सदार्द्र चित्ता ।।२।।
सर्व मङ्गल माङ्गल्ये शिवे सर्वार्थ साधिके |
शरण्ये त्र्यम्बके गौरी नारायणि नमोऽस्तुते ।।३।।
शरणागत दीनार्त परित्राण परायणे |
सर्वस्यार्ति हरे देवि नारायणि नमोऽस्तुते ।।४।।
 सर्वस्वरूपे सर्वेशे सर्व शक्ति समन्विते |
भयेभ्य: त्राहि नो देवि दुर्गे देवि नमोऽस्तुते ।।५।।
रोगान् अशेषान् अपहंसि तुष्टा |
रुष्टा तु कामान् सकलान् अभीष्टान् ||
त्वां आश्रितानां न विपत् नराणां |
त्वां आश्रिता हि आश्रयतां प्रयान्ति ।।६।।
सर्वा बाधा प्रशमनं त्रैलोक्यस्य अखिलेश्र्वरी |
एवं एव त्वया कार्यम् अस्मद् वैरि विनाशनं ।।७।।

|| इति सप्तश्लोकी दुर्गास्तोत्र सम्पूर्णा ||

------------------------------------------------------------------------
७. अर्गला स्तोत्रम्

या स्तोत्राचे निरनिराळे पाठभेद आंतर्जालावर मिळतात. त्यातला एक मी खाली दिला आहे. व्हीडिओमधले स्तोत्र जरासे वेगळेच आहे. मी या विषयामधला तज्ज्ञ नसल्यामुळे त्याबद्दल काही सांगू शकणार नाही. थोडा फरक असला तरी सगळ्या स्तोत्रांचा मुख्य मतितार्थ एकच आहे. तो म्हणजे हे माते मला रूप, जय आणि यश यांचे वरदान दे.

https://www.youtube.com/watch?v=lhBUnUkrslM

अर्गला स्तोत्रम्
जयत्वंदेविचामुण्डेजयभूतापहारिणि।
जयसर्वगतेदेविकालरात्रिनमोऽस्तुते॥१॥

जयन्तीमङ्गलाकालीभद्रकालीकपालिनी।
दुर्गाशिवाक्षमाधात्रीस्वाहास्वधानमोऽस्तुते॥२॥

मधुकैटभविध्वंसिविधातृवरदेनमः।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥३॥

महिषासुरनिर्नाशिभक्तानांसुखदेनमः।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥४॥

धूम्रनेत्रवधेदेविधर्मकामार्थदायिनि।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥५॥

रक्तबीजवधेदेविचण्डमुण्डविनाशिनि।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥६॥

निशुम्भशुम्भनिर्नाशित्रैलोक्यशुभदेनमः।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥७॥

वन्दिताङ्घ्रियुगेदेविसर्वसौभाग्यदायिनि।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥८॥

अचिन्त्यरूपचरितेसर्वशत्रुविनाशिनि।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥९॥

नतेभ्यःसर्वदाभक्त्याचापर्णेदुरितापहे।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥१०॥

स्तुवद्भयोभक्तिपूर्वंत्वांचण्डिकेव्याधिनाशिनि।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥११॥

चण्डिकेसततंयुद्धेजयन्तिपापनाशिनि।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥१२॥

देहिसौभाग्यमारोग्यंदेहिदेविपरंसुखम्।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥१३॥

विधेहिदेविकल्याणंविधेहिविपुलांश्रियम्।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥१४॥

विधेहिद्विषतांनाशंविधेहिबलमुच्चकैः।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥१५॥

सुरासुरशिरोरत्ननिघृष्टचरणेऽम्बिके।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥१६॥

विद्यावन्तंयशस्वन्तंलक्ष्मीवन्तञ्चमांकुरु।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥१७॥

देविप्रचण्डदोर्दण्डदैत्यदर्पनिषूदिनि।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥१८॥

प्रचण्डदैत्यदर्पघ्नेचण्डिकेप्रणतायमे।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥१९॥

चतुर्भुजेचतुर्वक्त्रसंस्तुतेपरमेश्वरि।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥२०॥

कृष्णेनसंस्तुतेदेविशश्वद्भक्त्यासदाम्बिके।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥२१॥

हिमाचलसुतानाथसंस्तुतेपरमेश्वरि।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥२२॥

इन्द्राणीपतिसद्भावपूजितेपरमेश्वरि।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥२३॥

देविभक्तजनोद्दामदत्तानन्दोदयेऽम्बिके।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥२४॥

भार्यामनोरमांदेहिमनोवृत्तानुसारिणीम्।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥२५॥

तारिणिदुर्गसंसारसागरस्याचलोद्भवे।
रूपंदेहिजयंदेहियशोदेहिद्विषोजहि॥२६॥

इदंस्तोत्रंपठित्वातुमहास्तोत्रपठेन्नरः।
सप्तशतींसमाराध्यवरमाप्नोतिदुर्लभम्॥२७॥


---------------------------------------------------------
६.भवान्यष्टकम्

न तातो न माता न बन्धुर्न दाता
न पुत्रो न पुत्री न भृत्यो न भर्ता ।
न जाया न विद्या न वृत्तिर्ममैव
गतिस्त्वं गतिस्त्वं त्वमेका भवानि ॥१॥

भवाब्धावपारे महादुःखभीरु
पपात प्रकामी प्रलोभी प्रमत्तः ।
कुसंसारपाशप्रबद्धः सदाहं
गतिस्त्वं गतिस्त्वं त्वमेका भवानि ॥२॥

न जानामि दानं न च ध्यानयोगं
न जानामि तन्त्रं न च स्तोत्रमन्त्रम् ।
न जानामि पूजां न च न्यासयोगं
गतिस्त्वं गतिस्त्वं त्वमेका भवानि ॥३॥

न जानामि पुण्यं न जानामि तीर्थ
न जानामि मुक्तिं लयं वा कदाचित् ।
न जानामि भक्तिं व्रतं वापि मातर्गतिस्त्वं
गतिस्त्वं त्वमेका भवानि ॥४॥


कुकर्मी कुसङ्गी कुबुद्धिः कुदासः
कुलाचारहीनः कदाचारलीनः ।
कुदृष्टिः कुवाक्यप्रबन्धः सदाहं
गतिस्त्वं गतिस्त्वं त्वमेका भवानि ॥५॥

प्रजेशं रमेशं महेशं सुरेशं
दिनेशं निशीथेश्वरं वा कदाचित् ।
न जानामि चान्यत् सदाहं शरण्ये
गतिस्त्वं गतिस्त्वं त्वमेका भवानि ॥६॥

विवादे विषादे प्रमादे प्रवासे
जले चानले पर्वते शत्रुमध्ये ।
अरण्ये शरण्ये सदा मां प्रपाहि
गतिस्त्वं गतिस्त्वं त्वमेका भवानि ॥७॥

अनाथो दरिद्रो जरारोगयुक्तो
महाक्षीणदीनः सदा जाड्यवक्त्रः ।
विपत्तौ प्रविष्टः प्रनष्टः सदाहं
गतिस्त्वं गतिस्त्वं त्वमेका भवानि ॥८॥

--------------------------------------------------------------
५.त्रिपुरसुन्दर्यष्टकम्

त्रिपुरसुंदरी या नावाची देवीची देवळे मी पाहिली आहेत, पण तिच्या या रूपाबद्दल कुणाकडूनही विशेष कांही ऐकल्याचे आठवत नाही. तिचे हे आठ श्लोकी सुंदर स्तोत्र खाली दिले आहे.

त्रिपुरसुन्दर्यष्टकम्

कदम्बवनचारिणीं मुनिकदम्बकादम्बिनीं
नितम्बजितभूधरां सुरनितम्बिनीसॆविताम।
नवाम्बुरुहलोचनामभिनवाम्बुदश्यामलां
त्रिलोचनकुटुम्बिनीं त्रिपुरसुन्दरीमाश्रयॆ॥१॥

कदम्बवनवासिनीं कनकवल्लकीधारिणीं
महार्हमणिहारिणीं मुखसमुल्लसद्वारुणीम।
दयाविभवकारिणीं विशदरोचनाचारिणीं
त्रिलोचनकुटुम्बिनीं त्रिपुरसुन्दरीमाश्रयॆ॥२॥

कदम्बवनशालया कुचभरोल्लसन्मालया
कुचोपमितशैलया गुरुकृपालसद्वॆलया।
मदारुणकपोलया मधुरगीतवाचालया
कयापि घनलीलया कवचिता वयं लॆऎलया॥३॥

कदम्बवनमध्यगां कनकमण्डलोपस्थितां
षडम्बुरुहवासिनीं सततसिद्धसौदामिनीम।
विडम्बितजपारुचिं विकचचन्द्रचूडामणिं
त्रिलोचनकुटुम्बिनीं त्रिपुरसुन्दरीमाश्रयॆ॥४॥

कुचाञ्चितविपञ्चिकां कुटिलकुन्तलालङ्कृतां
कुशॆशयनिवासिनीं कुटिलचित्तविद्वॆषिणीम।
मदारुणविलोचनां मनसिजारिसम्मोहिनीं
मतङ्गमुनिकन्यकां मधुरभाषिणीमाश्रयॆ॥५॥

 स्मरॆत्प्रथमपुष्पिणीं रुधिरमिन्दुनीलाम्बरां
गृहीतमधुपात्रिकां मदविघूर्णनॆत्राञ्चलाम।
घनस्तनभरोन्नतां गलितचूलिकां श्यामलां
त्रिलोचनकुटुम्बिनीं त्रिपुरसुन्दरीमाश्रयॆ॥६॥


सकुङ्कुमविलॆपनामलिकचुम्बिकस्तूरिकां
समन्दहसितॆक्षणां सशरचापपाशाङ्कुशाम।
अशॆषजनमोहिनीमरुणमाल्यभूषाम्बरां
जपाकुसुमभासुरां जपविधौ स्मराम्यम्बिकाम॥७॥

 पुरंदरपुरंध्रिकाचिकुरबन्धसैरंध्रिकां
पितामहपतिव्रतापटुपटीरचर्चारताम।
मुकुन्दरमणीमणीलसदलङ्क्रियाकारिणीं
भजामि भुवनाम्बिकां सुरवधूटिकाचॆटिकाम॥८॥


---------------------------------------------------------------
४.अन्नपूर्णा स्तोत्र
ज्या घरावर अन्नपूर्णेची कृपा असते त्या घरातल्या माणसांना खाण्यापिण्याची ददात नसते, अर्थातच यात समृध्दीही आलीच आणि त्यामुळे ते घर सुखी असते. अशा अन्नपूर्णा मातेची परोपरीने स्तुति करून तिच्याकडे तिच्या कृपेची भिक्षा श्रीमद् शंकराचार्यांनी किती लीन भावनेने मागितली आहे हे वाचण्यासारखे (आणि ऐकण्यासारखेसुध्दा) आहे.

https://www.youtube.com/watch?v=Do1k7L3itxQ

।अन्नपूर्णा स्तोत्र।।

नित्यानन्दकरी वराभयकरी सौंदर्यरत्नाकरी।
निर्धूताखिल-घोरपावनकरी प्रत्यक्षमाहेश्वरी।
प्रालेयाचल-वंशपावनकरी काशीपुराधीश्वरी।
भिक्षां देहि कृपावलम्बनकरी माताऽन्नपुर्णेश्वरी।।१।।

नानारत्न-विचित्र-भूषणकरी हेमाम्बराडम्बरी।
मुक्ताहार-विलम्बमान विलसद्वक्षोज-कुम्भान्तरी।
काश्मीराऽगुरुवासिता रुचिकरी काशीपुराधीश्वरी।
भिक्षां देहि कृपावलम्बनकरी माताऽन्नपूर्णेश्वरी।।२।।

योगानन्दकरी रिपुक्षयकरी धर्माऽर्थनिष्ठाकरी।
चन्द्रार्कानल-भासमानलहरी त्रैलोक्यरक्षाकरी।
सर्वैश्वर्य-समस्त वांछितकरी काशीपुराधीश्वरी।
भिक्षां देहि कृपावलम्बनकरी माताऽन्नपूर्णेश्वरी।।३।।

कैलासाचल-कन्दरालयकरी गौरी उमा शंकरी।
कौमारी निगमार्थगोचरकरी ओंकारबीजाक्षरी।
मोक्षद्वार-कपाट-पाटनकरी काशीपुराधीश्वरी।
भिक्षां देहि कृपावलम्बनकरी माताऽन्नपूर्णेश्वरी।।४।।

दृश्याऽदृश्य-प्रभूतवाहनकरी ब्रह्माण्डभाण्डोदरी।
लीलानाटकसूत्रभेदनकरी विज्ञानदीपांकुरी।
श्री विश्वेशमन प्रसादनकरी काशीपुराधीश्वरी।
भिक्षां देहि कृपावलम्बनकरी माताऽन्नपूर्णेश्वरी।।५।।

उर्वी सर्वजनेश्वरी भगवती माताऽन्नपूर्णेश्वरी।
वेणीनील-समान-कुन्तलहरी नित्यान्नदानेश्वरी।
सर्वानन्दकरी दृशां शुभकरी काशीपुराधीश्वरी।
भिक्षां देहि कृपावलम्बनकरी माताऽन्नपूर्णेश्वरी।।६।।

आदिक्षान्त-समस्तवर्णनकरी शम्भोस्त्रिभावाकरी।
काश्मीरा त्रिजलेश्वरी त्रिलहरी नित्यांकुरा शर्वरी।
कामाकांक्षकरी जनोदयकरी काशीपुराधीश्वरी।
भिक्षां देहि कृपावलम्बनकरी माताऽन्नपूर्णेश्वरी।।७।।

देवी सर्वविचित्ररत्नरचिता दाक्षायणी सुंदरी।
वामस्वादु पयोधर-प्रियकरी सौभाग्यमाहेश्वरी।
भक्ताऽभीष्टकरी दशाशुभकरी काशीपुराधीश्वरी।
भिक्षां देहि कृपावलम्बनकरी माताऽन्नपूर्णेश्वरी।।८।।

चर्न्द्रार्कानल कोटिकोटिसदृशा चन्द्रांशुबिम्बाधरी।
चन्द्रार्काग्नि समान-कुन्तलहरी चन्द्रार्कवर्णेश्वरी।
माला पुस्तक-पाश-सांगकुशधरी काशीपुराधीश्वरी।
भिक्षां देहि कृपावलम्बनकरी माताऽन्नपूर्णेश्वरी।।९।।

क्षत्रत्राणकरी महाऽभयकरी माता कृपासागरी।
साक्षान्मोक्षरी सदा शिवंकरी विश्वेश्वरी श्रीधरी।
दक्षाक्रन्दकरी निरामयकरी काशीपुराधीश्वरी।
भिक्षां देहि कृपावलंबनकरी माताऽन्नपूर्णेश्वरी।।१०।।

अन्नपूर्णे सदा पूर्णे शंकरप्राणवल्लभे !
ज्ञान वैराग्य-सिद्ध्‌यर्थं भिक्षां देहिं च पार्वति।।

माता च पार्वती देवी पिता देवो महेश्वरः।
बान्धवाः शिवभक्ताश्च स्वदेशो भुवनत्रयम्‌ II

आदि शङ्कराचार्यविरचितम् अन्नपूर्णा स्तोत्रम्।

--------------------------------------------------------------------------------------
३. महिषासुरमर्दिनी स्तोत्रम्
महिषासुरमर्दिनी जगदंबेचे हे स्तोत्र तर सुंदर आहेच, प्रत्येक श्लोकाच्या पहिल्या ओळीत छान अनुप्रास साधला आहे. या  स्तोत्राचे वृत्त ऊर्जेने भरलेले, स्फूर्तिदायक आणि जोरकस वाटते. चालीवर म्हणून तर पहा.

महिषासुरमर्दिनी स्तोत्रम्

अयि गिरिनन्दिनि नन्दितमेदिनि विश्वविनोदिनि नन्दिनुते
गिरिवरविन्ध्यशिरोऽधिनिवासिनि विष्णुविलासिनि जिष्णुनुते ।
भगवति हे शितिकण्ठकुटुम्बिनि भूरिकुटुम्बिनि भूरिकृते ।
जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ १ ॥
   सुरवरवर्षिणि दुर्धरधर्षिणि दुर्मुखमर्षिणि हर्षरते ।
   त्रिभुवनपोषिणि शङ्करतोषिणि किल्बिषमोषिणि घोषरते ।
   दनुजनिरोषिणि दितिसुतरोषिणि दुर्मदशोषिणि सिन्धुसुते ।
   जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ २ ॥
अयि जगदम्ब मदम्ब कदम्ब वनप्रियवासिनि हासरते ।
शिखरि शिरोमणि तुङ्गहिमालय शृङ्गनिजालय मध्यगते ।
मधुमधुरे मधुकैटभगञ्जिनि कैटभभञ्जिनि रासरते ।
जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ ३ ॥
   अयि शतखण्ड विखण्डितरुण्ड वितुण्डितशुण्द गजाधिपते ।
   रिपुगजगण्ड विदारणचण्ड पराक्रमशुण्ड मृगाधिपते ।
   निजभुजदण्ड निपातितखण्ड विपातितमुण्ड भटाधिपते ।
   जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ ४ ॥
अयि रणदुर्मद शत्रुवधोदित दुर्धरनिर्जर शक्तिभृते ।
चतुरविचार धुरीणमहाशिव दूतकृत प्रमथाधिपते ।
दुरितदुरीह दुराशयदुर्मति दानवदुत कृतान्तमते ।
जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ ५ ॥
   अयि शरणागत वैरिवधुवर वीरवराभय दायकरे ।
   त्रिभुवनमस्तक शुलविरोधि शिरोऽधिकृतामल शुलकरे ।
   दुमिदुमितामर धुन्दुभिनादमहोमुखरीकृत दिङ्मकरे ।
   जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ ६ ॥
अयि निजहुङ्कृति मात्रनिराकृत धूम्रविलोचन धूम्रशते ।
समरविशोषित शोणितबीज समुद्भवशोणित बीजलते ।
शिवशिवशुम्भ निशुम्भमहाहव तर्पितभूत पिशाचरते ।
जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ ७ ॥
   धनुरनुषङ्ग रणक्षणसङ्ग परिस्फुरदङ्ग नटत्कटके ।
   कनकपिशङ्ग पृषत्कनिषङ्ग रसद्भटशृङ्ग हताबटुके ।
   कृतचतुरङ्ग बलक्षितिरङ्ग घटद्बहुरङ्ग रटद्बटुके ।
   जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ ८ ॥
सुरललना ततथेयि तथेयि कृताभिनयोदर नृत्यरते ।
कृत कुकुथः कुकुथो गडदादिकताल कुतूहल गानरते ।
धुधुकुट धुक्कुट धिंधिमित ध्वनि धीर मृदंग निनादरते ।
जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ ९ ॥
   जय जय जप्य जयेजयशब्द परस्तुति तत्परविश्वनुते ।
   झणझणझिञ्झिमि झिङ्कृत नूपुरशिञ्जितमोहित भूतपते ।
   नटित नटार्ध नटी नट नायक नाटितनाट्य सुगानरते ।
   जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ १० ॥
अयि सुमनःसुमनःसुमनः सुमनःसुमनोहरकान्तियुते ।
श्रितरजनी रजनीरजनी रजनीरजनी करवक्त्रवृते ।
सुनयनविभ्रमर भ्रमरभ्रमर भ्रमरभ्रमराधिपते ।
जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ ११ ॥
   सहितमहाहव मल्लमतल्लिक मल्लितरल्लक मल्लरते ।
   विरचितवल्लिक पल्लिकमल्लिक झिल्लिकभिल्लिक वर्गवृते ।
   शितकृतफुल्ल समुल्लसितारुण तल्लजपल्लव सल्ललिते ।
   जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ १२ ॥
अविरलगण्ड गलन्मदमेदुर मत्तमतङ्ग जराजपते ।
त्रिभुवनभुषण भूतकलानिधि रूपपयोनिधि राजसुते ।
अयि सुदतीजन लालसमानस मोहन मन्मथराजसुते ।
जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ १३ ॥
   कमलदलामल कोमलकान्ति कलाकलितामल भाललते ।
   सकलविलास कलानिलयक्रम केलिचलत्कल हंसकुले ।
   अलिकुलसङ्कुल कुवलयमण्डल मौलिमिलद्बकुलालिकुले ।
   जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ १४ ॥
करमुरलीरव वीजितकूजित लज्जितकोकिल मञ्जुमते ।
मिलितपुलिन्द मनोहरगुञ्जित रञ्जितशैल निकुञ्जगते ।
निजगणभूत महाशबरीगण सद्गुणसम्भृत केलितले ।
जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ १५ ॥
   कटितटपीत दुकूलविचित्र मयुखतिरस्कृत चन्द्ररुचे ।
   प्रणतसुरासुर मौलिमणिस्फुर दंशुलसन्नख चन्द्ररुचे ।
   जितकनकाचल मौलिमदोर्जित निर्भरकुञ्जर कुम्भकुचे ।
   जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ १६ ॥
विजितसहस्रकरैक सहस्रकरैक सहस्रकरैकनुते ।
कृतसुरतारक सङ्गरतारक सङ्गरतारक सूनुसुते ।
सुरथसमाधि समानसमाधि समाधिसमाधि सुजातरते ।
जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ १७ ॥
   पदकमलं करुणानिलये वरिवस्यति योऽनुदिनं सुशिवे ।
   अयि कमले कमलानिलये कमलानिलयः स कथं न भवेत् ।
   तव पदमेव परम्पदमित्यनुशीलयतो मम किं न शिवे ।
   जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ १८ ॥
कनकलसत्कलसिन्धुजलैरनुषिञ्चति तेगुणरङ्गभुवम् ।
भजति स किं न शचीकुचकुम्भतटीपरिरम्भसुखानुभवम् ।
तव चरणं शरणं करवाणि नतामरवाणि निवासि शिवम् ।
जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ १९ ॥
   तव विमलेन्दुकुलं वदनेन्दुमलं सकलं ननु कूलयते ।
   किमु पुरुहूतपुरीन्दु मुखी सुमुखीभिरसौ विमुखीक्रियते ।
   मम तु मतं शिवनामधने भवती कृपया किमुत क्रियते ।
   जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ २० ॥
अयि मयि दीन दयालुतया कृपयैव त्वया भवितव्यमुमे ।
अयि जगतो जननी कृपयासि यथासि तथानुमितासिरते ।
यदुचितमत्र भवत्युररीकुरुतादुरुतापमपाकुरुते जय जय हे ।
महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ २१ ॥

https://sa.wikisource.org/s/7w7
----------------------------------------------------------------------------------

२. देवीसुक्तम्
आदिशक्ती हे तर देवीचे रूप आहेच, पण  चेतना, क्षुधा, तृष्णा वगैरे संवेदना इतकेच नव्हे तर लज्जा, दया, क्षमा, तुष्टी  यासारख्या माणसाच्या मनात येणा-या भावना या सर्वांमध्ये देवीचे रूप पाहून तिला त्रिवार नमस्कार करा असे या सूक्तामध्ये सांगितले आहे.


अथ तन्त्रोक्तं देविसुक्तम्

नमो देव्यै महादेव्यै शिवायै सततं नमः।
नमः प्रकृत्यै भद्रायै नियताः प्रणताः स्मतां ॥१॥

रौद्राय नमो नित्यायै गौर्यै धात्र्यै नमो नमः
ज्योत्स्नायै चेन्दुरूपिण्यै सुखायै सततं नमः ॥२॥

कल्याण्यै प्रणता वृद्ध्यै सिद्ध्यै कुर्मो नमो नमः।
नैरृत्यै भूभृतां लक्ष्मै शर्वाण्यै ते नमो नमः ॥३॥

दुर्गायै दुर्गपारायै सारायै सर्वकारिण्यै
ख्यात्यै तथैव कृष्णायै धूम्रायै सततं नमः ॥४॥

अतिसौम्यतिरौद्रायै नतास्तस्यै नमो नमः
नमो जगत्प्रतिष्ठायै देव्यै कृत्यै नमो नमः ॥५॥

यादेवी सर्वभूतेषू विष्णुमायेति शब्धिता।
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥६॥

यादेवी सर्वभूतेषू चेतनेत्यभिधीयते।
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥७॥

यादेवी सर्वभूतेषू बुद्धिरूपेण संस्थिता।
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥८॥

यादेवी सर्वभूतेषू निद्रारूपेण संस्थिता।
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥९॥

यादेवी सर्वभूतेषू क्षुधारूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥१०॥

यादेवी सर्वभूतेषू छायारूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥११॥

यादेवी सर्वभूतेषू शक्तिरूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥१२॥

यादेवी सर्वभूतेषू तृष्णारूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥१३॥

यादेवी सर्वभूतेषू क्षान्तिरूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥१४॥

यादेवी सर्वभूतेषू जातिरूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥१५॥

यादेवी सर्वभूतेषू लज्जारूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥१६॥

यादेवी सर्वभूतेषू शान्तिरूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥१७॥

यादेवी सर्वभूतेषू श्रद्धारूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥१८॥

यादेवी सर्वभूतेषू कान्तिरूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥१९॥

यादेवी सर्वभूतेषू लक्ष्मीरूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥२०॥

यादेवी सर्वभूतेषू वृत्तिरूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥२१॥

यादेवी सर्वभूतेषू स्मृतिरूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥२२॥

यादेवी सर्वभूतेषू दयारूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥२३॥

यादेवी सर्वभूतेषू तुष्टिरूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥२४॥

यादेवी सर्वभूतेषू मातृरूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥२५॥

यादेवी सर्वभूतेषू भ्रान्तिरूपेण संस्थिता
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥२६॥

इन्द्रियाणामधिष्ठात्री भूतानां चाखिलेषु या।
भूतेषु सततं तस्यै व्याप्ति देव्यै नमो नमः ॥२७॥

चितिरूपेण या कृत्स्नमेत द्व्याप्य स्थिता जगत्
नमस्तस्यै, नमस्तस्यै,नमस्तस्यै नमोनमः ॥२८॥

स्तुतासुरैः पूर्वमभीष्ट संश्रयात्तथा
सुरेन्द्रेण दिनेषुसेविता।
करोतुसा नः शुभहेतुरीश्वरी
शुभानि भद्राण्य भिहन्तु चापदः ॥२९॥

या साम्प्रतं चोद्धतदैत्यतापितै
रस्माभिरीशाचसुरैर्नमश्यते।
याच स्मता तत्क्षण मेव हन्ति नः
सर्वा पदोभक्तिविनम्रमूर्तिभिः ॥३०॥
-----------------------------------------------------------------------

१. देव्यपराधक्षमापनस्तोत्रम्
घटस्थापना व नवरात्राच्या शुभारंभानिमित्त नमन. जगद्गुरु शंकराचार्यांनी लिहिलेले हे सुप्रसिद्ध स्तोत्र व मला त्याचा समजलेला अर्थ देत आहे. भक्ती, श्रद्धा वगैरे आपल्या जागी आहेतच, त्याशिवाय एक काव्य म्हणून पाहिले तरी त्यातील अनुप्रास, यमक, रूपक वगैरे अलंकार, छंदबद्ध तशीच भावोत्कट शब्दरचना मंत्रमुग्ध करणारी आहे असे मला वाटते.

देव्यपराधक्षमापनस्तोत्रम्

न मंत्रं नो यंत्रं तदपि च न जानी स्तुतिमहो।
न चाह्वानं ध्यानं तदपि च न जाने स्तुतिकथा।।
न जाने मुद्रीस्ते तदपि च न जाने विलपनं।
परं जाने मातस्त्व दनुसरणं क्लेशहरणं।।१।।
हे माते, मी मंत्रही जाणत नाही आणि तंत्रही. मला स्तुती करणे येत नाही, आवाहन आणि ध्यान य़ांची माहिती नाही. स्तोत्र व कथा मला ठाऊक नाहीत, मला तुझ्या मुद्रा समजत नाहीत आणि व्याकुळ होऊन हंबरडाही फोडणे येत नाही. पण मला फक्त एक गोष्ट समजते ती म्हणजे तुझे अनुसरण करणे. तुला शरण येण्यामुळेच सर्व संकटांचा नाश होतो.
विधेरज्ञानेन द्रविणविरहेणालसतया।
विधेयाशक्यत्वात्तव चरणयोर्याच्युतिरभूत।।
तदेतत्क्षंतव्यं जननि सकलोध्दारिणिशिवे।
कुपुत्रो जायेत क्वचिदपि कुमाता न भवती।।२।।
हे सर्वांचा उध्दार करणारे माते, मला पूजाविधी माहीत नाही, माझ्याकडे संपत्ती नाही, मी स्वभावानेच आळशी आहे आणि तुझी व्यवस्थित प्रकारे पूजा करणे मला शक्य नाही. या सगळ्या कारणांमुळे तुझ्या चरणी सेवा करण्यात ज्या तृटी येतील त्याबद्दल मला क्षमा कर, कारण वाईट मुलगा जन्माला येणे शक्य आहे पण आई कधीच वाईट होऊ शकत नाही.
पृथीव्यां पुत्रास्ते जननि वहवः सन्ति निरलाः।
परं तेषांमध्ये विरलतरलोSहं तव सुतः।।
मदीयोSयं त्यागः सनुचितमिदं नो तव शिवे।
कुपुत्रो जायेत क्वचिदपि कुमाता न भवति।।३।।
माते, या पृथ्वीवर तुझे पुष्कळ साधेसुधे पुत्र आहेत पण मी त्या सर्वांमधील अत्यंत अवखळ बालक आहे. माझ्यासारखा चंचल मुलगा क्वचितच असेल. तरीही तू माझा त्याग करणे हे कधीही योग्य ठरणार नाही. कारण कुपुत्र होणे शक्य असले तरी कुमाता होणे शक्य नाही.
जगन्मातर्मातस्तव चरणसेवा न रचिता।
न वा दत्तं देवी द्रविणमपि भूयस्तव मया।।
तथापि त्वं स्नेहं मयि निरुपमं यत्प्रकुरुषे।
कुपुत्रो जायेत क्वचिदपि कुमाता न भवती।।४।।
हे जगदंबे देवी माते, मी कधीही तुझ्या चरणांची सेवा केली नाही, तुला फारसे धन समर्पण केले नाही, तरीही तू माझ्यासारख्या अधम माणसावर अनुपम स्नेह करतेस कारण या जगात मुलगा वाईट होऊ शकतो पण आई कधीही वाईट बनू शकत नाही.
परित्यक्ता देवा विविधविधि सेवा कुलतया।
मया पंचाशीते रधिकमपनीते तु वयसि।।
इदानीं चेन्मातस्तव यदि कृपा नापि भवता।
निरालंबोलंबोदरजननि कं यामि शरणं।।५।।
हे गणपतीला जन्म देणा-या पार्वतीमाते, इतर अनेक देवतांची विविध प्रकाराने सेवा करण्यात मी व्यग्र होतो. पंचाऐंशीचा झाल्यानंतर आता माझ्याच्याने ते होत नाही म्हणून मी त्या सर्व देवांना सोडून दिले आहे व त्यांच्या मदतीची आशा उरलेली नाही. या वेळी मला जर तुझी कृपा मिळाली नाही तर मी निराधार होऊन कुणाला शरण जाऊ?
श्वपाको जल्पाको भवति मधुपाकोपमगिरा।
निरातङ्को रङ्को विहरति चिरं कोटिकनकै।।
तवापर्णे कर्णे विशति मनुवर्णे फलमिदं।
जनःको जानीते जननि जपनीयं जपविधौ।।६।।
हे अपर्णामाते, तुझ्या मंत्राचे एक अक्षर जरी कानावर पडले तरी मूर्ख माणूससुध्दा मधुपाकासारखे मधुर बोलणारा उत्तम वक्ता होतो, दरिद्री माणूस कोट्यावधी सुवर्णमुद्रा मिळून चिरकाल निर्भर होऊन विहार करतो. तुझ्या मंत्राचे एक अक्षर ऐकण्याचे एवढे मोठे फळ आहे तर जे लोक विधीवत् तुझा जप करतात त्यांना काय मिळत असेल हे कोण जाणेल?
चिताभस्मालेपो गरलमशनं दिक्पटधरो।
जटाधारीकण्ठे भुजगपतिहारी पशुपतिः।।
कपाली भूतेशो भजति जगदीशै क पदवीम्।
भवानी त्वत्प्राणिग्रहण परिपाटी फलमिदम्।।७।।
जो आपल्या अंगाला चितेची राख फासतो, विष खातो, दिगंबर राहतो, डोक्यावर जटा वाढवतो, गळ्यात सांप धारण करतो, हातात (भिक्षेचे) कपालपात्र धरतो, अशा भुतांच्या व पशूंच्या नाथाला जगदीश ही पदवी कशामुळे दिली जाते? हे भवानी, अर्थातच तुझे पाणिग्रहण (तुझ्याशी विवाह) केल्याचेच हे फळ त्याला मिळाले असणार.
न मोक्षस्याकाङ्क्षा भवविभववांच्छापि च न मे।
न विज्ञानापेक्षा शशिमुख सुखेच्छापि न पुनः।।
अतस्त्वां संयाचे जननि जननं यातु मम वै।
मृडानी रुद्राणी शिवशिवभवानीति जपतः।।८।।
मला मोक्ष मिळवण्याची इच्छा नाही, जगातील वैभवाची अभिलाषा नाही, विज्ञानाची अपेक्षा नाही, सुखाची आकांक्षा नाही. हे चन्द्रमुखी माते, तुझ्याकडे माझे एवढेच मागणे आहे की माझा जन्म मृडानी रुद्राणी शिवशिवभवानी या तुझ्या नामांचा जप करण्यात व्यतीत होवो.
नाराधितासि विधिना विविधोपचारैः।
किं रुक्षचिन्तन परैर्न कृतं वचोमि।
श्यामे त्वमेव यदि किंचन मय्यनाये।
धत्से कृपामुचितमम्ब परे तवैव।।९।।
नाना प्रकारच्या पूजा सामुग्रीद्वारे तुझी विधिवत् पूजा माझ्याकडून घडली नाही. नेहमी रूक्ष चिंतन करणा-या माझ्या वाचेने कोणकोणते अपराध केले नसतील? हे श्यामा माते, तरीही तू स्वतः प्रसन्न होऊन माझ्यासारख्या अनाथावर थोडीशी कृपा करतेस हे तुझ्या योग्यच आहे.
आपत्सु मग्नः स्मरणं त्वदीयं करोमि दुर्गे करुणार्णवेशि।।
नैतच्छठत्वं मम भावमेथाः क्षुधातृषार्ता जननीं स्मरन्ति।।१०।।
करुणेचा सागर अशा माता दुर्गे, संकटात सापडल्यानंतर मी तुझे स्मरण करीत आहे. (आधी केले नाही) पण ही माझी शठता आहे असे मानू नकोस कारण तहान भूक लागल्यावरच मुलाला आईची आठवण येते.
जगदम्ब विचित्रमय किं परिपूर्णा करुणास्ति चेन्मयी।
अपराध परंपरा परं न हि माता समुपेक्षते सुतम्।।११।।
हे जगदम्बे, माझ्यावर तुझी पूर्ण कृपा आहे हे आश्चर्य आहे मुलगा अपराधावर अपराध करीत गेला तरी माता कधीही त्याची उपेक्षा करीत नाही.
मत्समः पातकी नास्ति पापघ्नी त्वत्समा न हि।
एवम् ज्ञाता महादेवी यथा योग्यं तथा कुरु।।१२।।
हे महादेवी, माझ्यासारखा पापी कोणी नाही आणि तुझ्यासारखी पापाचा नाश करणारी कोणी नाही हे जाणून तुला जे योग्य वाटेल ते कर.
---------------------------------------------------------
मराठी अनुवाद करतांना मी माहितीजालावर मिळालेल्या कांही हिंदी व इंग्रजी भाषांतरांचा उपयोग करून घेतला आहे. मी स्वतः कधीच संस्कृत किंवा धर्मशास्त्रे शिकलेलो नसल्याने त्यामधून कदाचित मूळ संस्कृतमध्ये अभिप्रेत नसलेले शब्द किंवा अर्थ आले असण्याची शक्यता आहे. पण माझ्या कल्पनेप्रमाणे तपशीलात न जाता स्तुतीमधला एकंदर भाव मला बरोबरच समजला आहे असे मला वाटते.

Sunday, September 03, 2017

गणेशोत्सव २०१७ - मुक्काम पुणे


   

मी हा ब्लॉग सन २००६ मध्ये सुरू केला. त्या वर्षीच्या गणेशोत्सवामध्ये मला दिसलेली गणपतीची आगळी वेगळी रूपे वाचकांना दाखवण्याच्या विचाराने मी 'कोटी कोटी रूपे तुझी' ही लेख माला लिहिली होती. पण त्या काळात मराठी ब्लॉगविश्व खूपच छोटे होते आणि वाचकांची संख्या हाताच्या बोटांवर मोजता येण्यासारखी होती. त्यानंतर मला गणेशाच्या विविध रूपांचा संग्रह करायचा छंदही लागला. आता ११ वर्षांनंतर परिस्थिती बदलली आहे. रोजच किमान १०० तरी वाचक माझ्या या स्थळावर टिचकी मारतात. त्यावरील जुन्या मालिकांमधील आशय त्यांच्यापर्यंत पोचवण्यासाठी त्यातल्या कांही लेखांमधला सारांश नव्या चित्रांसोबत या वर्षीच्या गणेशोत्सवाच्या कालावधीत देण्याचा विचार करून मी ओळीने नऊ लेख लिहिले. पण घरातल्या आणि कॉलनीमधल्या उत्सवात सहभागी होऊन उरलेल्या वेळात हे संकलन करत असतांना इंटरनेट कनेक्टिव्हिटीमध्ये अडचणी येत गेल्या. त्यामुळे या वर्षी झालेल्या गणेशोत्सवाबद्दल लिहून त्यात भर घालणे जमले नाही. ते करायचा प्रयत्न मी या वेगळ्या लेखामधून केला आहे. हे म्हणजे वरातीमागून आलेल्या घोड्यासारखे झाले आहे. त्याबद्दल क्षमा असावी.

लोकमान्य टिळकांनी सन १८९३ मध्ये सार्वजनिक गणेशोत्सव सुरु केला असे मी आतापर्यंत समजत होतो. या वर्षी पुणे महापालिकेतर्फे १२५ वा म्हणजे शतकोत्तर रौप्यमहोत्सव दणक्यात साजरा करावा असे ठरले होते, पण पुण्यातला पहिला सार्वजनिक गणेशोत्सव भाऊसाहेब रंगारी यांनी सन १८९२ मध्ये सुरू केला असल्यामुळे लो.टिळकांचा उत्सव पहिला ठरत नाही असा आक्षेप घेतला गेला. या निमित्याने भाऊसाहेबांबद्दल आणि त्यांनी केलेले समाजकार्य, त्यांनी सुरू केलेल्या उत्सवाचे स्वरूप, त्यामागील उद्देश, वगैरेसंबंधी अधिक माहिती मिळेल असे वाटले होते. पण तसे फारसे काही समजले नाही. जेवढे माझ्या वाचनात आले त्यावरून पाहता ते स्वतः लोकमान्य टिळकांचे चाहते किंवा सहकारी असावेत, प्रतिस्पर्धी किंवा विरोधक नसावेत असाच माझा ग्रह झाला. पण हा आक्षेप घेणा-यांच्या पाठीशी उभ्या असलेल्यांना बहुधा या समारोहाच्या फलकांमधून लो.टिळकांचे नाव, फोटो वगैरे गाळण्यात रस होता आणि ते त्यात यशस्वी झाले.

सकाळ या वर्तमानपत्राने या निमित्याने एक विशेष लेखमाला चालवली आणि गेल्या सव्वाशे वर्षांमधल्या पुण्यातल्या सार्वजनिक गणेशोत्सवांतली खास वैशिष्ट्ये त्यामधून वाचकांना सादर केली. हा एक प्रकारचा माहितीचा खजिनाच मला मिळाला. यात अनेक प्रकारचे लेख, आठवणी आणि ठेवणीतली दुर्मिळ छायाचित्रे यांचा समावेश होता. गणेशोत्सवातले बोधप्रद व मनोरंजक कार्यक्रम असोत किंवा त्याची पूजा आराधना करण्याच्या धार्मिक विधी, गणेशाबद्दल पौराणिक कथा, आख्यायिका किंवा पुण्यातल्या निरनिराळ्या प्रमुख मंडळांचा इतिहास अशा प्रकारची भरपूर माहिती या पुरवण्यांमधून मिळाली. निरनिराळ्या विषयांवर त्या क्षेत्रातल्या अनुभवी तज्ज्ञ व्यक्ती, समाजातल्या मान्यवर किंवा तारांकित व्यक्ती आणि सामान्य युवक वर्ग अशा अनेकजणांच्या मतांना किंवा विचारांना यात स्थान दिले होते. शंभर सव्वाशे वर्षामधल्या बदलांचा थोडक्यात मागोवा घेतला होता. यामुळे ही मालिका वाचनीय झाली होती. मी त्यातली काही माहिती या लेखात खाली दिली आहे.

सव्वाशे वर्षांपूर्वी श्रीमंत भाऊसाहेब रंगारी, नानासाहेब खासगीवाले, गणपतराव भोपटकर, खंडोबा तरवडे, दगडूशेठ हलवाई यांच्या पुढाकाराने आणि लोकमान्य टिळकांच्या पुरस्काराने पुण्यातला सार्वजनिक गणेशोत्सव सुरू झाला. अण्णासाहेब पटवर्धन, बाळासाहेब नातू, घोटवडेकर, सातव, भोरकर वकील, गंगाधर रावजी खैर आदि मंडळीही यासंबंधी घेतलेल्या बैठकीला उपस्थित होती. भाऊसाहेब रंगारी गणपति ट्रस्ट यांच्या गणेशोत्सवात तेंव्हापासूनच योध्दागणेश या स्वरूपाची मूर्ती असते. कसबा गणपती, तांबडी जोगेश्वरी, नागनाथ पार, शनिपार, तरवडे, बढाई समाज, काळभैरवनाथ मंडळ, विंचूरकर वाडा वगैरे ठिकाणचे गणेशोत्सव त्यानंतर १-२ वर्षात सुरू झाले आणि होत आले आहेत. विंचूरकर वाडा इथे लोकमान्य टिळकांनीच सुरू केलेला गणेशोत्सव नंतर गायकवाड वाड्यात हलवला गेला. त्यांच्या केसरी या वर्तमानपत्राचे कार्यालय या वाड्यात होते. त्याला आता केसरी वाडा असेच म्हणतात. गुरुजी तालीम ही सन १८८७ मध्येच सुरू झाली होती आणि हिंदू मुस्लिम एकतेचे प्रतीक होती. आता ती तालीम अस्तित्वात नाही, पण त्या जागेजवळच गणपती उत्सव मात्र साजरा होतो.

खाली दिलेले पांच गणपती पुण्यातले मानाचे गणपती आहेत. विसर्जनाच्या मिरवणुकीत ते या क्रमानेच आणले जातात अशी परंपरा आहे.
१. कसबा गणपति - छत्रपति शिवाजी महाराज आणि राजमाता जिजाबाई यांनी १६३९ साली हे मंदिर बांधले.
२. तांबडी जोगेश्वरी - ही पुण्याची ग्रामदेवता आहे. तिचे देऊळ पंधराव्या शतकातले आहे. त्या देवळाच्या जवळ गणपतीची स्थापना करतात.
३. गुरुजी तालीम मंडळ
४. तुळशीबाग गणपती
५. केसरीवाडा (गायकवाड वाडा) गणपती
दगडूशेट हलवाई आणि मंडईचा गणपती हे मानाचे नसले तरी त्यांचे उत्सव सर्वाधिक लोकप्रिय असतात. तिथे दर्शन घेण्यासाठी येणा-या भाविकांची अमाप गर्दी असते.

मी अकरा वर्षांपूर्वी केलेल्या निरीक्षणामध्ये मधल्या काळात विशेष फरक पडलेला दिसला नाही. हा उत्सव थाटामाटात साजरा करणे किंवा न करणे या दोन्ही बाजूने असलेले मुख्य मुद्दे तेच राहिले, त्याच्या तपशीलामध्ये थोडा फरक पडला. या वर्षीच्या गणेशोत्सवातले कांही ठळक बदल आणि नवे मुद्दे खाली दिले आहेत.

पर्यावरण हा मुद्दा दर वर्षी गणेशोत्सवाच्या वेळी चर्चेला येतोच. त्याला धार्मिक स्वातंत्र्याच्या नावाखाली विरोध करणारेही असतात. त्यांच्या वागण्यात फारसा बदल झाला नसला तरी उघड विरोधाची धार आता जरा कमी झाली आहे. याउलट घरातल्या उत्सवांसाठी तरी शाडू मातीच्या आणि लहान आकाराच्या मूर्ती तयार कराव्यात असा प्रचार शाळांमधून केला जाऊ लागला आहे, त्या मूर्ती तयार करण्यासाठी कार्यशाळा घेतल्या जात आहेत आणि त्यांना चांगला प्रतिसाद मिळत आहे. या वर्षीसुध्दा विसर्जनाची ठिकाणे नेमून दिली होती आणि गणेशाला वाहिलेली फुलेपाने वगैरे हरित कचरा वेगळा करून कुंडामध्ये टाकण्याची चांगली व्यवस्था त्या ठिकाणी केली होती. यामुळे जलप्रदूषणात किती टक्के फरक पडला त्याची आंकडेवारी जाहीर झाली नसली तरी लोकांच्या मनात याविषयी जागृति निर्माण होत असल्याचे दिसले. मुठा नदीमधील पाण्याचा प्रवाह अगदी कमी झाल्यानंतर मानाच्या गणपतींचे विसर्जन आता कृत्रिम हौदांमध्ये केले जाते. या वर्षी मात्र गणेशोत्सव संपून महिना होऊन गेला तरी पाऊस पडणे सुरूच आहे. त्यामुळेही विसर्जन झाल्यानंतर नद्यांमध्ये पडलेला कचरा वेगाने वाहून जाण्यास मदत झाली.                                                               
गणपतीच्या मूर्ती निरनिराळ्या स्वरूपात केल्या जातात किंवा त्याच्या आजूबाजूला वेगवेगळे देखावे केले जातात ही सव्वाशे वर्षांची परंपरा आहेच. त्यातल्या अनेक ठिकाणी सुंदर आणि भव्य असे काल्पनिक महाल किंवा विशिष्ट सुप्रसिध्द इमारती किंवा मंदिरांच्या प्रतिकृती असतात. काही जागी गणेश, शंकर, विष्णू, दत्तात्रेय, हनुमान आदि देवांच्या संबंधित कथांची दृष्ये असतात किंवा इतिहासातील प्रमुख घटना दाखवल्या जातात, त्यात छत्रपति शिवाजी महाराजांच्या आयुष्यातल्या अद्भुत घटना हमखास असतात, तसे देखावे या वर्षीसुध्दा होते. त्याव्यतिरिक्त सध्या चर्चेत असलेले काही विषय घेतले होते, उदाहरणार्थः- सायबरगुन्हे, सेल्फीचे दुष्परिणाम, सर्जिकल स्ट्राइक, चिनी वस्तूंवर बहिष्कार, महिला सुरक्षा, आमटे कुटुंबीय, पाणी वाचवा वगैरे. बाहुबली आणि जेजुरीचा खंडोबाराया हे चित्रपट व मालिकांमधून लोकप्रिय झालेले विषय या वर्षीच्या सजावटींमध्ये दिसले. काही जागी रावणाचे गर्वहरण, कुंभकर्णाचा निद्राभंग, ज्वालासूर, अघासुर वगैरे कोणालाही फारशा माहीत नसलेल्या कथांचे देखावे केलेले होते. काही ठिकाणी तर विनोदी पुणेरी पाट्या, भेदक व्यंगचित्रे, प्रस्तावित पनवेलच्या विमानतळाचा देखावा अशा सजावटींनी शोभा आणली होती. गणेशोत्सवाच्या निमित्याने कलाकारांमधल्या सुप्त सर्जनशीलतेला (क्रिएटिव्हिटीला) भरपूर पंख फुटतात खरे.

पुण्यामध्ये ढोलताशा या वाद्यांना पहिल्यापासून मोठा मान आहे, पण हौशी आणि व्यावसायिक ढोलताशावादकांच्या संख्येत मात्र कित्येक पटीने वाढ झाली आहे. महिनाभर आधीपासूनच त्यांच्या तालमी सुरू झाल्या आणि पुण्यातल्या गल्ल्याबोळांमधले वातावरण त्यांच्या आवाजाने दणाणून जात राहिले. या सोबतच डॉल्बी नावाच्या कर्णकर्कश कृत्रिम आवाज काढणा-या यंत्राचा वापरही अनेकपटींने वाढला आहे. त्यामुळे गणेशोत्सवात आणि त्यानिमित्याने काढलेल्या मिरवणुकांमध्ये अपरंपार ध्वनिप्रदूषण होत गेले. ढोलाचा आवाज एकवेळ कानात बोळे घालून किंचित सौम्य करता येईल, पण डॉल्बीचा आवाज तर पोट आणि छातीमधल्या पोकळ्यांमध्ये घुमून आतल्या नाजुक इंद्रियांना पर ढवळत राहतो. वयस्क लोकांसाठी ते असह्य होते.   

घराबाहेर न पडता संगणकावर किंवा मोबाइल फोनवरच गणेशोत्सवांची किंवा तिथल्या पूजा, आरती वगैरेंची दृष्ये पाहण्याची भरपूर सोय निरनिराळ्या संकेतस्थळांद्वारे केलेली होतीच. फेसबुक, वॉट्सअॅप आदि सोशल नेटवर्किंग साइट्सवर गणपतीची स्थिर किंवा हलती चित्रे, देखाव्यांचे फोटो आणि गाणी, काव्ये वगैरेंचा महापूर आला होता. अनंतहस्ते अपलोड होत असलेल्या या पोस्ट्स पाहता किती पाहशील दोन डोळ्यांनी अशी परिस्थिती झाली होती.

विसर्जनाचा थाट तर वाढतोच आहे. ढोलताशे, डॉल्बी वगैरेंचा कर्णकर्कश आवाज सहन करू शकत असला तर डोळ्यांचे पारणे फिटण्यासारखी रोषणाई केलेली असायची. आजकाल प्रत्येक मंडळ मांडवातली सजावट करतेच, पण विसर्जनासाठी खास चित्ररथ तयार केले जातात. ट्रकवर ठेऊन रस्त्यामधून जाऊ शकतील अशा आकारात पण विविधतेने नटलेले वेगळेच अत्यंत आकर्षक देखावे केले होते.

चैतन्याने भारलेले गणेशोत्सवाचे अकरा दिवस वेगळेच होते यात शंका नाही.